رابطه ميان ميزان تفكر وجودي و سازگاري زناشويي ونقش ميانجي معناي زندگي در زنان متاهل
این پژوهش با هدف بررسی رابطه میان تفکر وجودی و سازگاری زناشویی با در نظر گرفتن عامل میانجی معنای زندگی در زنان متاهل انجام گرفت. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی و از منظر هدف بنیادی بود. جامعه آماری این پژوهش را زنان متاهل شهر قم تشکیل می¬دادند. شرکت کنندگان شامل 235 زن متاهل بود که به روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند. مشارکت کنندگان پرسشنامه مقیاس تفکر وجودی (SET)، مقیاس سازگاری زوجی (DAS) و پرسشنامه معنای زندگی (MLQ) را تکمیل نمودند. سپس ارتباط میان داده¬ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار spss نسخه 26 کشف شد. در ادامه با استفاده از رگرسیون و روش تحلیل مسیر و با استفاده از افزونه process به روابط میانجی پرداخته شد.
محمدحسین باقري حاجي ابادي ( گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران )
محسن کچویی ( گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران )
کاردانی
